Άρθρο του ΝΙΚΟΥ ΠΑΓΩΝΗ*
Το λαμπρότερο γεγονός της ζωής της Παναγίας είναι η Κοίμησή της, η μετάστασή της. Τίποτε άλλο από την επίγεια ζωή της δεν εορτάζεται τόσο πάνδημα και πανηγυρικά, όσο το γεγονός αυτό, το οποίο στην πρακτική της Εκκλησίας, αποκαλείται «ΠΑΣΧΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ».
Ίσως κάποιος να απορούσε βλέποντας ένα πένθιμο και λυπηρό γεγονός, όπως ο θάνατος, να αντιμετωπίζεται με πανηγυρικό τόνο. Για την Παναγία όμως το γεγονός της Κοιμήσεως είναι υπόθεση χαράς, είναι το αποκορύφωμα της δόξας της. Δίπλα στη μεγαλοσύνη της βάδιζε ο πόνος της θλιμμένης μητέρας.
Με την Κοίμησή της όμως έγινε η Κυρία, η Υψηλοτέρα των Ουρανών. Έτσι καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η Παναγία αποτελεί υπέρ-χρονικό και α-χρονικό δημιούργημα. Βρίσκεται κυριολεκτικά «εκτός τόπου και χρόνου» υπό την έννοια ότι δεν συμβιβάζεται σε ενδοκοσμικούς πειρασμούς.
Μήπως όμως οι Έλληνες συμβιβάστηκαν ποτέ; Υπήρξε προσκλητήριο παγκόσμιο, πανευρωπαϊκό, εθνικό που να μην δήλωσαν παρόντες ή μήπως η καθημερινότητά τους δεν είναι ένας συνεχής αγώνας;
Η υπέρμαχος Στρατηγός Παναγία, η βαστάζουσα τον βαστάζοντα Θεό, της οποίας την Κοίμηση-Νίκη γιορτάζουμε με τον δικό μας μοναδικό τρόπο, ας αποτελέσει παράδειγμα ώστε να βλέπουμε την ουσία και όχι το περιτύλιγμα της ζωής.